Sobór Zaśnięcia Matki Bożej we Włodzimierzu
 nr rej. 3310022000[1]
| |||||||||||||||||||
| sobór katedralny | |||||||||||||||||||
 Widok ogólny | |||||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||||||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||||||
| Eparchia | |||||||||||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||||||||||
| Wspomnienie liturgiczne |
15/28 sierpnia | ||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Położenie na mapie Rosji  | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie obwodu włodzimierskiego  | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie miasta Włodzimierz  | |||||||||||||||||||
 56°07′38,5″N 40°24′33,5″E/56,127361 40,409306
| |||||||||||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||||||||||
Sobór Zaśnięcia Matki Bożej – prawosławny sobór we Włodzimierzu.
Sobór został wzniesiony w latach 1158–1160 po przeniesieniu do Włodzimierza stolicy księstwa włodzimiersko-suzdalskiego na wzniesieniu nad Klaźmą. Przy jego budowie pracowali budowniczowie sprowadzeni z zagranicy, w tym artyści reprezentujący łaciński styl romański. Obiekt był niezwykle bogato dekorowany: zewnętrznie zdobiły go kompozycje płaskorzeźb, we wnętrzu zaś zespół fresków[2]. Sobór był zaplanowany jako główna katedra prawosławnej eparchii, sąsiadował z nim zespół budynków rezydencji biskupiej[2]. Obiekt ten został całkowicie zniszczony w pożarze w 1185[2], w czasie którego poważnie ucierpiał również sobór[3]. Restauracji świątyni dokonali majstrowie wynajęci przez Wsiewołoda Wielkie Gniazdo. W tym okresie budynek został upodobniony do kijowskiego soboru Mądrości Bożej – dostawiono do niego galerie, nad którymi wzniesiono 4 kopuły, oprócz już istniejącej centralnej[2].
W 1305 w soborze został pochowany metropolita kijowski Maksym, który sześć lat wcześniej przeniósł stałą siedzibę hierarchów kijowskich do Włodzimierza[4]
Sobór Zaśnięcia Matki Bożej we Włodzimierzu był wzorem dla budowniczych soboru Zaśnięcia Matki Bożej w Kremlu moskiewskim[2].
W 1862 do obiektu została dobudowana kaplica św. Jerzego z wyposażeniem naśladującym sztukę staroruską[2]. W tym samym i kolejnym stuleciu budynek został poddany pracom konserwatorskim. Sobór był stale czynny, poza okresem 1927–1944[2]. We wnętrzu przetrwały freski z XII w., część ikon wykonanych dla cerkwi przez Andrieja Rublowa i współpracującego z nim Daniła Czarnego (współcześnie eksponowanych w Galerii Tretiakowskiej oraz namalowany przez tych samym autorów fresk „Sąd Ostateczny”[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Strona rejestru. [dostęp 2013-07-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-07-04)].
- ↑ a b c d e f g Успенский собор. [dostęp 2010-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-21)].
- ↑ a b Wzdłuż Złotego Pierścienia Rosji, s.173
- ↑ Митрополиты Киевские и всея Руси (988—1305 гг.)
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Wzdłuż Złotego Pierścienia Rosji, Krajowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1986
